Marienburg
Begrippenlijsten
| Term | Definitie |
|---|---|
| Marienburg | Marienburg was een suiker- en koffieplantage aan de Commewijnerivier, niet ver van Paramaribo. In 1745 stichtte Marie de la Jaille de plantage, maar deze kwam in de volksmond bekend te staan als ‘di Hoi’, naar haar overleden man David de Hoy, die tevens eigenaar was van enkele andere plantages. In 1770 was Marienburg een 500 akkers grote plantage met 200 slaven. De waarde werd geschat op ƒ 403,095,-. In hetzelfde jaar werd het areaal verdubbeld naar 1.000 akkers. In 1821 wordt er nog steeds koffie verbouwd. Maar in de negentiende eeuw nam de productie af en werkten er minder slaven. In 1830 waren dat er 102, en in 1863, bij de afschaffing van de slavernij, 99. In 1881 kocht de Nederlandsche Handels-Maatschappij Marienburg op, en bouwde er een enorme suikerfabriek die moest draaien op uit de omliggende plantages afkomstig suikerriet. Ook op Marienburg zelf liet de NHM suikerriet verbouwen. Duizenden contractarbeiders uit Brits-India en Java kwamen er werken. Hun werkomstandigheden waren echter zo slecht, dat ze in 1902 een staking organiseerden. Na onderhandelingen met directeur James Mavor werden de arbeiders zo boos, dat ze hem achtervolgden en vermoordden. Vervolgens openden koloniale troepen het vuur op hen, en vielen er 24 doden. Tot op heden is er op Marienburg een monument te vinden dat deze gebeurtenissen herdenkt. In de jaren zeventig kwam de plantage in handen van de Surinaamse overheid, in de jaren tachtig stopte de suikerproductie en vanaf het begin van deze eeuw werd begonnen met het bouwrijp maken van de plantage. Vandaag de dag is in het voorland van de plantage bebouwing te vinden; het achterland is overwoekerd. De Surinaamse schrijfster Cynthia McLeod schreef over deze plantage twee boeken: Tweemaal Mariënburg (1997) en Herinneringen aan Mariënburg (1998). Bronnen Vernoemingen in Indische buurten (aantal keren)
Hits - 980
|